قدم نهادن به یک راه پرپیچ و خم مه آلود

 به نظرم یکی از ضعف‌های اساسی سینمای ایران نبود فیلمنامه خوب باشد. چیزی که خیلی از هنرپیشه‌ها مثل من این روزها دربه‌در دنبالش می‌گردند و اگر تک و توکی هم باشد باید خیلی خوش شانس باشی که نصیب تو بشود. خب حالا اگر خودت تهیه‌کننده باشی می‌توانی زمینه این اتفاق را بیشتر فراهم کنی چون خودت هم، هم دغدغه کسانی هستی که مثل تو نگاه می کنند. بازیگرانی که دنبال چنین فرصت‌هایی هستند.

می دانید که برای دریافت کارت تهیه کنندگی شما باید در چند فیلم سرمایه گذار باشید. «پرتقال خونی» این اولین تجربه من برای ورود به دنیای تهیه کنندگی.

***

تهیه کنندگی اینقدر قواعد پرپیچ و خمی دارد که اگر 50 سال دیگر هم بازیگر بودم نمی توانستم به مصائب یک تهیه کننده پی ببرم. ولی کار بسیار شیرینی است.

من قبل از «پرتقال خونی» بازیگر بودم و هنوز هم هستم و خواهم بود. من از کوچه نیامدم بروم جلوی دفتر یک کارگردان و بگویم پول آوردم و برای من یک فیلم بسازید که حالا آن کارگردان قبول کند یا نه. منِ نیوشا ضیغمی قبل از ساخت «پرتقال خونی» 20 فیلم بازی کردم. برای بازی‌هایم کاندیدای جشنواره فجر شدم. چندین فیلم اکران شده و نشده دارم و امروز با درایت حرفه‌ای و شعور حرفه‌ای‌ام تصمیم گرفته ام وارد حیطه دیگری در سینما شوم. این را هم به طور جد می گویم که این طور هم نخواهد بود که هر فیلمی در دفتر من تولید ‌شود، خودم در آن بازی کنم. من این قدر درایت و شعور دارم که وقتی ببینم نقشی به من نخورد بازی نکنم.

***

یک ماجرای مهم که باید به آن اشاره کنم. این روزها خیلی ها به من می گویند که حالا دیگر می خواهی بازیگری را رها کنی و... ببینید اول از همه من خودم را بازیگر می‌دانم و بعد تهیه‌کننده. این درست نیست که وقتی بازیگری وارد کار دیگری می‌شود همه کارنامه بازیگری‌اش را دور بریزند. من این دو تا کار را با هم انجام می‌دهم، اما به هم ربطی ندارند. در «پرتقال خونی» من و همسرم سرمایه‌گذار هستیم. خوب یا بد، دلسوز سینما هستیم و می‌خواهیم کمک کنیم. حالا اگر دوستان می‌خواهند نقد کنند، مشکلی ندارد. نقد منصفانه را هر کسی قبول دارد. اما این فرق می‌کند که فیلم را بکوبیم و شرافت حرفه رسانه را از بین ببریم. من این روزها حس کردم قبل از پرتقال خونی اصلا وجود خارجی نداشتم و یک‌هو همه متوجه من شدند.

***

«پرتقال خونی» تجربه اول من بود برای ورود به این دنیا و بعد از آن، در بخشی از فیلم «چهارسو» سرمایه‌گذار بودم. کارگردان «چهارسو» آقای فرهاد نجفی است. کارگردان جوانی که فیلم دومش را ساخته. این فیلم در ژانر فیلم‌های معناگرا قرار می‌گیرد که یک مقدار تم مذهبی دارد و تنها بازیگر ستاره‌اش محمدرضا فروتن است. من به این فکر می‌کنم که اگر کاری در دفتر ساخته می‌شود، حداقل بشود درباره‌اش حرف زد. هیچ وقت نمی‌روم سراغ کاری که به هر ضرب و زوری بفروشد. با مرد زن‌نما و رقص عربی و... اما معتقدم سینما باید مخاطب داشته باشد و کار باید بتواند در اکران موفق باشد.

***

در سینمای ایران به فیلم هایی که محوریت آنها زن است سخت پرداخته می شود. تهیه کننده ها هم خیلی سخت روی آن سرمایه گذاری می کنند و ساختن چنین فیلم هایی ریسک است. با این حال من ترجیح می دهم به عنوان یک بازیگر زن و فراتر از بازیگری،  تهیه کننده، فیلم هایم در مورد زنان باشد. بدون نگاه فیمینیستی. با یک دید واقع گرایانه ای که معضلات زن در جامعه امروز ما را به تصویر بکشد. فیلم «پرتقال خونی» یک فیلم زن محور است. اتفاقی برای آغاز این راه بزرگ برای من.

***